لوله و اتصالات

لوله های پلی اتیلنی با چگالی بالا انتخاب مناسبی برای كاربردهای دریایی می باشند. به طوركلی دوام و مقاومت بالا به همراه روش های ابداعی و مقرون به صرفه نصب ، كه عملیات را تسهیل كرده اند ، دلایل قانع كننده ای جهت استفاده از این لوله ها برای سیستم های تخلیه سیال ، ساختارهای آبگیری از دریا ، عبور دادن آبهای آشامیدنی و بهداشتی از بستر و كاربردهای موقت دیگر در دریا میباشند.

پر كاربردترین روش نصب خطوط لوله پلی اتیلنی در بستر دریا موسوم به شناورسازی و فروبردن میباشد.

اتصالات در پلی اتیلن مبتنی بر اصل ترمو پلاست می باشد. یعنی با ایجاد حرارت پلی اتیلن بصورت سیال درآمده و با امتزاج سیال ها، اتصال انجام می گیرد. بنابراین با توجه به انواع مختلف لوله اتصالات مختلفی وجود دارد كه شامل موارد زیر می باشد...

در هنگام كار برد لوله های پلی اتيلن در دريا برای آنها مسائلی همچون امكان تحت فشار بودن، جرم گرفتگی لوله...

به دلیل خصوصیات مناسب لوله های پلی اتیلنی، معمولا این لوله ها در یك بازه زمانی طولانی نیاز به تعمیر ندارند و در صورت نیاز به تعمیر، این كار با هزینه پایین امكانپذیر خواهد بود.

با توجه به میزان ضریب كشش بالا در مواد پلی اتیلن و استحكام كافی در برابر فشار ضربهای، لوله های پلی-  اتیلن بهترین مقاومت را در برابر ارتعاشات زمین لرزه و جابجایی لایه های خاك نشان میدهند.

ماده اولیه لوله های پلی اتیلن توسط عدد MRS از هم متمایز میگردند. این عدد نشان دهنده مقاومت فشار داخلی درازمدت در دمای 20 درجه سانتیگراد و مدت 50 سال در محیط آب است.

تقسیم بندی لوله های پلی اتیلن با توجه به روش تولید و كاربری آنها انجام می گیرد.

عناصر موثر بصورت محدود روی پلی اتیلن

از ابتدای دهه 1960 و در زمان كوتاهي پس از اولين معرفي، لوله هاي پلي اتيلنی به طور فزايندهاي جهت كاربردهاي دريايي مورد استفاده قرار گرفته اند.